Vreemdelingschap;  Hebreeën 11 : 9 en 10
“Door het geloof heeft hij vertoefd in het land der belofte, als in een vreemd land, waar hij in tenten woonde met Isaak en Jakob, die medeerfgenamen waren van dezelfde belofte; want hij verwachtte de stad met fundamenten, waarvan God de ontwerper en bouwmeester is.”
Kikkers
U weet wat er gebeurt als je kikkers in een pan water doet en die op het vuur zet? Het is misschien een raar verhaal, maar ik kwam het tegen toen ik iets over vreemdelingschap zat door te lezen. Als je kikkers in een pan water op het vuur zet, dan blijven die gewoon zitten. Want kikkers zijn koudbloedige dieren. Hun lichaam neemt geleidelijk de temperatuur van het water aan, totdat het te laat is en ze omkomen in het kokende water.Waarom kwam ik dit verhaal tegen? Omdat het de vraag is in hoeverre wij in het verwende Westen nog vreemdelingen zijn. Hebben we ons als christenen niet al te veel aangepast aan het leven van onze tijd? Zijn we niet bezig om gekookt te worden in de weelde? “Gij geheel anders”, zegt Paulus ergens. Maar hoe dan?
Als voorbeeld een verhaal van een predikant, hij was uitgenodigd door een gemeentelid, om diens nieuwe huis te bewonderen. Zelf, wonend in een verouderde pastorie, keek hij zijn ogen uit bij zoveel luxe. En op een gegeven moment liet hij het zomaar uit zijn mond vallen: Verlang jij eigenlijk nog wel naar de hemel? Als je zoveel moois hier op aarde hebt….

Houding
Wat betekent het eigenlijk: Vreemdeling te zijn op de aarde? Moet je dan vooral heel sober leven? Mag je niet genieten van je mooie huis en van al het goede wat je ontvangt? Ik denk, dat het vooral zit in een houding. Wat vreemdelingschap inhoudt dat kunnen we o.a. zien bij Abraham, de vader van de gelovigen. En natuurlijk helemaal bij de grote Zoon van Abraham, onze Heiland, de Here Jezus Christus. Abraham heeft echt geleefd als een vreemdeling op de aarde. De schrijver van de Hebreeënbrief wijst daar in onze tekst op. En je komt het ook verschillende keren tegen in Genesis. Als Sara, de vrouw van Abraham, is overleden, dan koopt Abraham een grafspelonk om haar te kunnen begraven. En dan zegt hij tegen de zonen van Heth, van wie hij de spelonk koopt: “Ik ben een vreemdeling en bijwoner bij u”. Zo kijkt Abraham op zijn leven terug.
En dat kom je ook weer tegen bij Jakob. Als Jakob door zijn zoon Jozef wordt voorgesteld aan de Farao van Egypte, en deze vraagt naar zijn leeftijd, dan heeft Jakob het over: De dagen van de jaren van mijn vreemdelingschap zijn 130 jaar. De aartsvaders hadden het besef een vreemdeling te zijn hier beneden. Dat lieten ze ook blijken. Want hoewel de aartsvaders steenrijke herdersvorsten waren en er ook toen al steden waren en huizen van steen, bleven ze in tenten wonen. Om daarmee zichtbaar te maken: Wij willen de pinnen van ons bestaan niet te vast in de aarde slaan. Want we zijn hier slechts op doorreis. We kamperen hier maar een poosje. Ons eigenlijke huis is elders. Paulus heeft het in feite ook over vreemdelingschap, als hij schrijft: Onze wandel is in de hemelen. We zijn eigenlijk burger van twee werelden. We zijn mensen met een dubbel paspoort. En welk paspoort heeft voor ons nu de meeste waarde? Het paspoort van het Koninkrijk der Nederlanden, of het paspoort van het Koninkrijk der Hemelen? Daarom schrijft Paulus aan de gemeente van Rome, dat ze niet wereldgelijkvormig moeten worden.

Overleggen
En dat zegt meteen iets over vreemdelingschap. Een vreemdeling zijn hier beneden betekent, dat je je niet aanpast aan het schema van deze wereld. Meelopen met de massa, doen wat iedereen doet, en je vindt iets omdat iedereen het vindt. Een vreemdeling op aarde laat zijn leven niet bepalen door de algemene opinie, maar hij laat zijn leven leiden door God. Dat vind ik zo mooi bij de dichter van Psalm 119. De dichter van Psalm 119 heeft het ook over: “Ik ben een vreemdeling op aarde”. En dan laat hij er meteen op volgen: “Verberg Uw geboden niet voor mij”.
Betekent een vreemdeling op aarde zijn, dan een wettisch leven? Nee, want bij die geboden moet je niet alleen denken aan de tien geboden. Maar je moet denken aan het geheel van de Tora. De Tora als aanwijzing, als wegwijzer. Daar vraagt hij eigenlijk om. Verberg Uw aanwijzingen niet voor mij. Want we komen in het leven telkens weer voor allerlei beslissingen te staan. En wij weten lang niet altijd wat goed voor ons is. Want wij kunnen het leven niet overzien. Er is er maar Eén, Die dat wel kan. Daarom vraagt de dichter: Verberg Uw aanwijzingen niet voor mij.Wijs me telkens weer de weg. Dat betekent dan wel, dat je alles ook met je hemelse Vader overlegt. Zoals de Here Jezus ook alles met Zijn hemelse Vader overlegde. Op allerlei beslissende momenten lees je
telkens weer dat Hij de eenzaamheid zoekt, om het met Zijn hemelse Vader te bespreken. Vreemdelingschap betekent dat je je leven laat leiden door God en Zijn Woord.

Gerichtheid
Daardoor sta je anders in het leven. En je leven is ook anders gericht. Ook dat lezen we hier van
Abraham. Abraham was er niet op gericht om zoveel mogelijk uit het leven te halen, en om zoveel
mogelijk binnen te halen. Zijn schatten werden hem, om zo te zeggen, in de schoot geworpen.
En zijn gerichtheid was vooral op de toekomst. “Want”, zo staat er: ‘hij verwachtte de stad die fundamenten heeft”. Een stad met fundamenten, dat is pas echt een blijvende stad. En de grote Architect van die stad is de Here God Zelf. Een betere architect kun je toch niet indenken?
Dat moet wel een hele bijzondere stad zijn. Aan het eind van de Bijbel, in het boek Openbaring,
wordt een klein tipje van de sluier opgelicht. Van het hemelse Jeruzalem. Zodat we de smaak al een beetje te pakken krijgen. En die gerichtheid stempelt je leven op aarde. Het geeft je leven op aarde ook iets ontspannends. Omdat je van heel veel van dit leven het betrekkelijke kunt inzien. En het helpt je om te relativeren. Ik zit me nu wel heel druk te maken, maar is het echt wel zo belangrijk in het licht van de eeuwigheid? En wandelen als een vreemdeling op aarde helpt je ook van je lange tenen af. Want het gaat in het leven toch uiteindelijk niet om jou, maar om onze Heiland? Leven als een vreemdeling is genieten van het goede wat God je geeft, zegt Prediker, in het besef dat het beste nog komt.

Verbond
En dat hoort bij het leven uit het verbond. Dat viel me ook even op toen ik de concordantie wat zat na te kijken over vreemdelingschap. Eén van de eerste keren als dat woord in de Bijbel valt is in Genesis 17, als de Here God Zijn verbond met Abraham bevestigt. Dan heeft de Here God het over: U en het land van uw vreemdelingschap. Ik zal dat land geven, om als een vreemdeling in te wonen. Leven uit het verbond is leven als een vreemdeling. Daarom is het goed om daar in deze weken rond Pinksteren nog eens aan herinnerd te worden. En om het voor jezelf nog eens even na te gaan: Hoe staat het eigenlijk met mijn vreemdelingschap? Leef ik, om zo te zeggen, nog in een tent of ben ik bezig me in deze wereld te settelen? Voel ik me meer een autochtoon, of een allochtoon? Ik ben toch geen koude kikker, die zich in laat pakken en mee laat koken? Maar ik ben een warmbloedig mens. Een mens met een warm hart voor Christus. Daarom ben ik in feite een vreemde hier beneden. Omdat mijn eigenlijke thuis boven is!